Communiqués des camarades du S

Communiqué n°6 : un bilan d’étape de la situation du S

2023/09/25
lescamaradesdus
Serge a été grièvement blessé le 25 mars 2023 à Sainte Soline. Six mois après les faits, voici où nous en sommes.
Passé le soulagement après le temps de l’incertitude du réveil, de nouveaux champs d’incertitudes sont apparus, sur ce que notre camarade allait pouvoir récupérer, comment, en combien de temps etc. Nous avons eu la joie de le retrouver, lui et ses souvenirs, ses convictions et sa détermination. 
Pourtant, chaque jour, l’étendue des dommages s‘est révélée à petits bruits. Le choc cérébral, qui a a entrainé le retrait d’une partie de sa boîte crânienne pour maîtriser un œdème qui lui aurait été fatal, a laissé des traces importantes. Le traumatisme crânien a causé une paralysie faciale et des difficultés de mobilité des membres, des troubles importants de la vision qui fragilisent sa capacité à se déplacer seul sans risquer l’accident, des difficultés de concentration et une fatigue chronique. La grenade qui l’a percuté a détruit une oreille interne, mettant à mal son équilibre et provoquant une surdité définitive de l’oreille impactée ainsi qu’une baisse de vision. Nous ne sommes pas en mesure de dresser un constat définitif. Il a fait des progrès notables grâce à la rééducation et nous espérons qu’il parviendra à récupérer ce qui n’est pas définitivement perdu.
Il a récemment subi une opération visant à reconstituer sa boite crânienne (pose d’une prothèse appelée volet), une opération cruciale pour estomper tout risque de dommage cérébral supplémentaire. Malheureusement, cette opération a échoué.  En effet, après un mois d’infection, de fièvre, de galères de cicatrisation, d’antibiotiques, d’entraves dûes à des cathéters et d’ennui, le volet a dû lui être retiré. Il est aujourd’hui encore gardé sous surveillance et nous espérons qu’il pourra sortir rapidement pour reprendre le travail de rééducation. Il devra subir à nouveau cette opération chirurgicale dans quelques mois, sans garantie de réussite. 
En définitive, depuis sa sortie du coma, Serge n’aura connu que 3 semaines hors de l’institution hospitalière. Nous y avons donc passé suffisamment de temps pour constater à quel point ici comme ailleur le capitalisme poursuit son écrasement en quête de marge financière et les patients comme les travailleuses et travailleurs du soin en sont la variable d’ajustement. Malgré la bienveillance du personnel hospitalier, l’hospitalisation reste une situation d’enfermement, avec son lot de dépossession, d’entrave et d’isolement, qui s’ajoute au traumatisme de la blessure initiale. Y faire face n’est pas toujours facile et le soutien est une ressource primordiale.
Nous tenons à remercier toutes les personnes qui se sont mobilisées et se mobilisent encore : concerts de soutien, visites quotidiennes à l’hopital, compils de soutien, tags, banderoles, actions, les logements prêtés, les affiches, les collectes de thunes, les dons, qui permettent notamment d‘assumer sereinement les frais médicaux (hospitalisation, prothéses auditives) et les aménagements nécessaires à la vie quotidienne, mais aussi d‘amortir l’impact financier pour Serge et ses proches. 
Merci aussi à toutes celles et ceux qui, 2 fois par jour depuis 5 mois, préparent des repas pour Serge et lui apportent à l’hosto. Merci à ceux qui l’ont accompagné marcher, à tous ceux qui ont été présents pour le soutien moral. Merci à ses collègues, qui lui envoient quotidiennement des photos, lui rappelant une partie de sa vie d’avant. Merci pour les messages de soutien, les chansons, les vidéos, qui donnent de la force.  Cette solidarité est exemplaire. Nous avons conscience d’être bien lotis, comparés à toutes celles et ceux qui subissent seuls la répression , à l’ombre des chaumières, sans force collective pour contrecarrer toutes les misères qu’elle charrie.
Parce que nous pensons qu’il est primordial de prendre collectivement en charge la répression qui s’abat sur les mouvements révolutionnaires, nous proposerons bientôt un retour sur notre expérience propre autour de la blessure de Serge. Nous y présenterons les différentes questions logistiques et politiques auxquelles nous avons été confrontés et comment nous avons su ou non y répondre. Ce bilan n’est qu’un bilan d’étape, dans la mesure où nous sommes bien loin d’en avoir fini et où aucun retour à la normale ne se pointe à l’horizon. Et ce n’est certainement pas le règlement judiciaire de l’affaire, quelle que soit l’issue de la plainte qui vise l’action de l’Etat à Sainte Soline, qui y mettra un terme.
Depuis que l’Etat existe, sa police mate, fracasse, tue, en un mot terrorise. Un seuil a probablement été franchi en France au moment où les blindés des forces spéciales ont tenté de prendre le contrôle de la rue sans hésiter à tirer sur la foule au petit malheur la chance pour éteindre la révolte déclenchée par le meurtre de Nahel. Ainsi, depuis les émeutes de 2005, combien d’yeux crevés, de membres fracassés, de cas de surdité, d’assassinats plus ou moins légaux, de viols, de vies réduites en miettes au nom du maintien – coûte que coûte – d’un monde d’exploitation ? Combien de séquelles et d’années de rééducation reste-t-il une fois que les médias ont fait leurs choux gras ?
La solidarité doit se poursuivre pour que les blessés et enfermés de nos luttes se relèvent de la meilleure des manières et pour que nos morts ne se soient pas fait tuer pour rien. Les capitalistes n’ont qu’un objectif : faire du fric en nous abîmant, en nous detruisant et en détruisant tout ce qui est viable sur le globe.
Plus que jamais, la lutte des prolétaires du monde entier est vitale pour trouver le chemin de ce foutu monde meilleur. 
Les camarades du S

TRADUCTIONS

Castellano

Comunicado nº 6: un balance intermediario de la situación del S. Serge fue gravemente herido el 25 de marzo de 2023 en Sainte Soline. Seis meses después de los hechos, aquí es donde estamos.

Pasado el alivio después del tiempo de incertidumbre del despertar, aparecieron nuevos campos de incertidumbre. Que era lo que nuestro camarada iba a poder recuperar ? Cómo? En cuánto tiempo ? etc. Pero también, sentimos la alegría de encontrarlo a él y a sus recuerdos, sus convicciones y su determinación. Sin embargo, cada día, la magnitud de los daños se reveló a pequeños ruidos. El shock cerebral, que obligó a extirparle parte del cráneo para controlar un edema que habría sido fatal, dejó importantes huellas. El traumatismo craneal le provocó parálisis facial y dificultades de movilidad de las extremidades, trastornos importantes de la visión que debilitan su capacidad de desplazarse por sí solo sin riesgo de accidente, dificultades de concentración y fatiga crónica. La granada que lo alcanzó destruyó un oído interno, comprometiendo su equilibrio y provocando sordera permanente en el oído afectado además de reducción de la visión. Hasta el día de hoy, no podemos sacar conclusiones definitivas. Serge ha logrado progresos notables a través de la rehabilitación y esperamos que pueda recuperar lo que no ha perdido para siempre. Recientemente se sometió a una operación para reconstituir una bóveda craneal (colocándole una prótesis), una operación crucial para atenuar cualquier riesgo de daño cerebral adicional. Desafortunadamente, esta operación fracasó. De hecho, después de un mes de infección, fiebre, dificultades de cicatrización, antibióticos, obstáculos debidos a catéteres y aburrimiento, la prótesis tuvo que ser retirada. Aún hoy sigue bajo vigilancia y esperamos que pueda salir rápidamente para reanudar el trabajo de reeducación. Dentro de unos meses, tendrá que someterse de nuevo a esta operación quirúrgica, sin garantía de éxito. En definitiva, desde que salió del coma, Serge sólo habrá conocido tres semanas fuera de la institución hospitalaria. Asi que hemos pasado suficiente tiempo en esta para ver hasta qué punto aquí, como por todos lados, el capitalismo continúa su aplastamiento en busca de margen financiero. Y tanto los pacientes como los trabajadores del cuidado son la variable de ajuste. A pesar de la buena voluntad del personal, la hospitalización sigue siendo una situación de encierro, con su lote de despojo, de impedimento y de aislamiento, que se añade al trauma de la lesión inicial. Enfrentar esta situación no es nada fácil y el apoyo es un recurso primordial. Queremos agradecer a todas las personas que se han movilizado y siguen movilizándose : conciertos de apoyo, visitas diarias al hospital, recopilatorios, grafitis, pancartas, acciones, viviendas prestadas, carteles… Colectas de dinero, donaciones que permiten sobre todo asumir serenamente los gastos médicos (hospitalización, audífonos) y los ajustes necesarios para la vida cotidiana, pero también amortizar el impacto financiero para Serge y sus allegados. Gracias también a todas aquellas y aquellos que, 2 veces al día desde hace 5 meses, preparan comidas para Serge y la llevan al hospital. Gracias a los que lo acompañaron a caminar, a todos los que estuvieron presentes para el apoyo moral. Gracias a sus colegas, que le envían diariamente fotos, recordándole una parte de su vida anterior. Gracias por los mensajes de apoyo, las canciones, los vídeos. Todo eso da fuerza . Esta solidaridad es ejemplar. Somos conscientes de tener mucha suerte comparados con todas aquellas y aquellos que sufren solos la represión. Aislados, sin fuerza colectiva para contrarrestar todas las miserias que la represión trae consigo. Porque creemos que es primordial asumir colectivamente la represión que se abate sobre los movimientos revolucionarios, pronto propondremos un balance con respecto a nuestra propia experiencia en torno a la herida de Serge. Presentaremos las diferentes cuestiones logísticas y políticas a las que nos hemos enfrentado y cómo pudimos o no responder a ellas. Este balance no es más que un balance de etapas, en la medida en que estamos muy lejos de haber terminado y que ningún retorno a la normalidad parece acercarse. Y lo tenemos muy claro que no es el arreglo judicial del caso lo que pondrá fin a ello. Sea lo que sea el resultado de la denuncia que se refiere a la acción del Estado en Sainte-Soline. Desde que el Estado existe, su policía somete, aplasta, mata… Para decirlo en una palabra aterroriza. Es muy probable que se cruzó un umbral en Francia en el momento en que los blindados de las fuerzas especiales intentaron tomar el control de la calle sin dudar en disparar a ciegas para apagar la revuelta desencadenada por el asesinato de Nahel. Así pues, desde los disturbios de 2005, ¿cuántos ojos pinchados, miembros rotos, casos de sordera, asesinatos más o menos legales, violaciones, vidas reducidas a pedazos en nombre del mantenimiento – cueste lo que cueste – de un mundo de explotación? ¿Cuántas secuelas y años de rehabilitación quedan una vez que los medios de comunicación han pasado su día? La solidaridad debe continuar para que los heridos y encerrados de nuestras luchas se se recuperen de la mejor manera posible y para que nuestros muertos no hayan muerto por nada. Los capitalistas solo tienen un objetivo : ganar dinero dañándonos, destruyéndonos y destruyendo todo lo que es viable en el mundo. Más que nunca, la lucha de los proletarios del mundo es vital para encontrar el camino hacia este maldito mundo mejor.

Los compañeros del S.

Ελληνικά

6η ανακοίνωση: για την πορεία της κατάστασης του Σ.

Ο Σερζ τραυματίστηκε βαριά στις 25 Μαρτίου 2023 στη Σεν-Σολίν. Έξι μήνες μετά τα γεγονότα, να που βρισκόμαστε:

Αφού περάσαμε με ανακούφιση την αβεβαιότητα του ξυπνήματος από το κώμα, προέκυψαν νέα πεδία αβεβαιότητας σχετικά με το αν, και πώς θα μπορέσει να ανακάμψει ο σύντροφός μας, πόσος χρόνος θα χρειαστεί και τα λοιπά. Είχαμε την χαρά να τον ξαναβρούμε, μαζί με τη μνήμη του, τις πεποιθήσεις του και την αποφασιστικότητά του. Αλλά κάθε μέρα, η έκταση του τραυματισμού γινόταν όλο και πιο σαφής. Το εγκεφαλικό σοκ, που οδήγησε στην αφαίρεση μέρους του κρανίου για να ελεγχθεί ένα οίδημα που θα ήταν θανατηφόρο, άφησε σημαντικά σημάδια. Το κρανιακό τραύμα προκάλεσε μερική παράλυση του προσώπου, δυσκολίες στην κίνηση των άκρων του, προβλήματα όρασης που τον δυσκολεύουν να μετακινηθεί μόνος χωρίς να κινδυνεύει με ατύχημα, δυσκολίες συγκέντρωσης και χρόνια κόπωση. Η αστυνομική χειροβομβίδα που τον χτύπησε κατέστρεψε το εσωτερικό του αυτιού, επηρεάζοντας την ισορροπία του, προκαλώντας μόνιμη κώφωση από το ένα αυτί καθώς και μειωμένη όραση. Δεν είμαστε σε θέση να δώσουμε οριστική διάγνωση. Έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο με την αποκατάσταση και ελπίζουμε πως θα μπορέσει να ανακτήσει ό,τι δεν έχει χαθεί οριστικά.

Πρόσφατα, υποβλήθηκε σε εγχείρηση για την ανακατασκευή του κρανίου του (τοποθέτηση ενός συνθετικού εμφυτεύματος), μια κρίσιμη επέμβαση για να περιοριστεί ο κίνδυνος περαιτέρω εγκεφαλικής βλάβης. Δυστυχώς η επέμβαση δεν πήγε καλά. Μετά από ένα μήνα με μόλυνση, πυρετό, προβλήματα επούλωσης της πληγής, αντιβιοτικά και δυσκολίες με τους καθετήρες και την πλήξη στο νοσοκομείο, το εμφύτευμα έπρεπε να αφαιρεθεί. Σήμερα εξακολουθεί να βρίσκεται νοσηλευμένος στην κλινική και ελπίζουμε να βγει σύντομα για να συνεχίσει τα προγράμματα αποκατάστασης. Θα πρέπει να υποβληθεί ξανά σε αυτή την εγχείρηση μέσα στους επόμενους μήνες, αλλά δεν υπάρχει καμία εγγύηση επιτυχίας.

Συνολικά, από τότε που ξύπνησε από το κώμα, ο Σερζ πέρασε μόλις 3 βδομάδες εκτός των νοσοκομειακών ινστιτούτων. Περάσαμε λοιπόν αρκετό χρόνο μέσα στα νοσοκομεία για να δούμε τον βαθμό στον οποίο, εδώ όπως και αλλού, ο καπιταλισμός συνεχίζει τη συντριβή κυνηγώντας τα περιθώρια κέρδους, και οι ασθενείς όπως και οι εργαζόμενες στην περίθαλψη αποτελούν την μεταβλητή προσαρμογής. Παρά τις καλές προθέσεις του νοσοκομειακού προσωπικού, η νοσηλεία παραμένει μια κατάσταση εγκλεισμού, με το κομμάτι της αποξένωσης και της απομόνωσης να προστίθεται στο τραύμα του αρχικού τραυματισμού. Η αντιμετώπιση δεν είναι πάντα εύκολη και η υποστήριξη αποτελεί ζωτικό πόρο.

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλα τα άτομα που συμπαραστάθηκαν και εξακολουθούν να κινητοποιούνται: συναυλίες αλληλεγγύης, καθημερινές επισκέψεις στο νοσοκομείο, μουσικές συλλογές αλληλεγγύης, σπρέι, πανό, δράσεις, σπίτια που μας φιλοξένησαν, αφίσες, συλλογή χρημάτων, δωρεές· όλα αυτά κατέστησαν δυνατή την κάλυψη των ιατρικών εξόδων (νοσηλεία, ακουστικά βαρηκοΐας) και των προσαρμογών που χρειάστηκαν στην καθημερινή ζωή, αλλά και την ελάφρυνση των οικονομικών επιπτώσεων για τον Σερζ και τους κοντινούς του.

Ευχαριστούμε, ακόμα, όλους και όλες εκείνους και εκείνες που, δυο φορές τη μέρα τους τελευταίους 5 μήνες, μαγείρευαν σπιτικά γεύματα για τον Σερζ και του τα έφερναν στο νοσοκομείο. Ευχαριστούμε εκείνες που τον συνόδευσαν στους περίπατούς του, καθώς όλους αυτούς που τον στήριξαν ηθικά. Ευχαριστούμε τους συναδέλφους του, που του στέλνουν καθημερινά φωτογραφίες, θυμίζοντάς του ένα κομμάτι της προηγούμενης ζωής του. Ευχαριστούμε για τα μηνύματα υποστήριξης, τα τραγούδια, τα βίντεο που δίνουν δύναμη. Αυτή η αλληλεγγύη είναι υποδειγματική. Έχουμε συνείδηση της προνομιακής μας θέσης, συγκριτικά με όλους εκείνους που δέχονται την καταστολή μόνοι τους, πίσω από τις σκιές, χωρίς συλλογική δύναμη για να αντιμετωπίσουν όλη τη δυστυχία που φέρνει.

Επειδή πιστεύουμε πως είναι ζωτικής σημασίας να αναλάβουμε συνολικά την ευθύνη για την καταστολή που πλήττει τα επαναστατικά κινήματα, θα παρουσιάσουμε σύντομα μια ανασκόπηση της δικής μας εμπειρίας από τον τραυματισμό του Σερζ. Αυτή η αποτίμηση θα είναι μόνο μερική, μιας και απέχουμε πολύ ακόμα από το να τελειώσουμε και δεν υπάρχει κανένα σημάδι επιστροφής στην κανονικότητα στον ορίζοντα. Και σίγουρα δεν θα είναι η δικαστική διευθέτηση της υπόθεσης που θα βάλει τέλος στην υπόθεση, όποια και αν είναι η έκβαση της καταγγελίας ενάντια στην κρατική δράση στη Σεν-Σολίν.

Όσο υπάρχει το Κράτος, η αστυνομία του καταστέλλει, συντρίβει, σκοτώνει· με μια λέξη, τρομοκρατεί. Ένα όριο μάλλον ξεπεράστηκε στη Γαλλία, τη στιγμή που τα τεθωρακισμένα οχήματα των ειδικών δυνάμεων προσπάθησαν να πάρουν τον έλεγχο των δρόμων, χωρίς να διστάζουν να πυροβολήσουν κατά του πλήθους με την παραμικρή αφορμή, για να καταστείλουν την εξέγερση που πυροδότησε η δολοφονία του Ναέλ. Από τις ταραχές του 2005 λοιπόν, πόσα μάτια έχουν βγει, πόσα άκρα έχουν σπάσει, πόσες περιπτώσεις απώλειας ακοής, πόσες δολοφονίες λίγο πολύ νόμιμες, πόσοι βιασμοί, πόσες ζωές έχουν γίνει συντρίμμια στο όνομα της διατήρησης – με οποιοδήποτε κόστος – ενός κόσμου εκμετάλλευσης; Πόσες επιπλοκές και πόσα χρόνια αποκατάστασης μένουν όταν τα μέσα ενημέρωσης έχουν χορτάσει;

Η αλληλεγγύη πρέπει να συνεχίσει να διασφαλίζει πως όσοι τραυματίστηκαν και φυλακίστηκαν στους αγώνες μας θα επανέλθουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και πως οι νεκροί μας δεν σκοτώθηκαν για το τίποτα. Οι καπιταλιστές έχουν μόνο έναν στόχο, να πλουτίσουν φθείροντάς μας και καταστρέφοντας μαζί με μας και οτιδήποτε βιώσιμο στον πλανήτη. Περισσότερο από ποτέ, ο αγώνας των προλετάριων σε όλο τον κόσμο είναι ζωτικής σημασίας για να βρούμε τον δρόμο γι’ αυτόν τον αναθεματισμένο καλύτερο κόσμο.

Οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες του S